Zayýf alov gibi titreyen sesin Yorgun bir sevdanýn izdüþümüdür Sanki umudunu üzen bir kesin Ruhundan cismine dönüþümüdür
Kimin gözlerinde söndü güzellik Kimin arzularý topraða hoptu O köhne sevdamýz bin bin gazellik Sana da, bana da sanki azaptý
Hasretten buðulu zümrüd gözlerin Her günü gelmeyen günü bekliyor Yollarý kesiþmez daha bizlerin Keçmiþi arýyor, dünü bekliyor
Hasret, bir baðçadýr yar nazarýnda Aðladar o baðýn çiçeklerini Gözlemek güneþi doðan yerinde Þam kimi eritmek yüreklerini
Sonra el sallamak güneþ batýnca Yalnýz gecelerin koynuna dalmak Göyden ay yerlere þavak atýnca El çatmaz yýldýzýn birinde kalmak
Hasret, düþlemektir gece sabaha Bazen bir rüyadan tutmak beþ elli Belki sevdasýný bulmaz bir daha Hasretin kendinde bulmak teselli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elsever Beydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.