TRUVA ATI…
Öyle bir devre geldik memleketim çok zorda!
Neresinden tutarsan, hep elinde kalýyor!
Bizans’ýn son dönemi, yaþanýyor huzurda;
Geri kalan halkýmýz, avucunu yalýyor…
Elimizle doldurduk, memlekete düþmaný!
Ayýrmak hiç zor deðil, memnun ile piþmaný!
“Truva atý” deðil, diyor hep danýþmaný;
Onlar mutlu olsa da, halkým saç, baþ yoluyor…
Bin kere söyledim ben; korkma din elden gitmez!
Dini gönderen Allah, vatan düþmaný bitmez!
Düþmaný çaðýranlar, önce halký incitmez!
Bu çaðda hiç din deðil, yurt tarumar oluyor…
Ey milletim uyuma, vatanýna sahip ol!
Önce el, ayak gitti, þimdiyse gidiyor kol!
Kýdým, kýdým doluyor düþman ile hep sað sol!
Bu yönetim elinde, halkýn benzi soluyor…
Düþman dýþarda deðil, ülkemin tam içinde!
Hiçbir sebep arama, neden ya da niçinde!
Ýstiklal artýklarý ne Çin ne de Maçin’de;
Þimdi Türk milletine, bütün dünya gülüyor…
Sümerler Akadlara, kucaklar açýyordu!
Konstantin’de böyleydi, keyfinden uçuyordu!
Zevk, sefa aleminde, kendinden geçiyordu!
Düþman; gafil milleti, arzdan böyle siliyor…
Karaman-2024/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Bu gaflet uykusundan uyan artýk milletim,
Kuduz köpekler yedi, bitti kemiðim etim.
Kurtarýcý kalmadý, biz kaldýk yurtta yetim
Dahildeki düþmanlar, bizi yurttan eliyor........................... Aksakal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.