bana sorularla gelme Mirim
hangi zamandan geldim bilmiyorum
ben bu dünyanýn kara lekesi
öteki diyarlarýn savrulan kumuyum
çöl benim içimde
kirli ayaklarýmla bastým
teyemmüm edilen topraða
aþký bildim,sözü incittim
binlerce kez gücendim de
(en çok da kendime)
kimseye diyemedim
içime akýttým yaðmurlarýmý
kül oldum da
bir dikenin gölgesinde seyreyledim
gülün azametini
kulak kabarttým
sabah ezanýna karýþan
kýrlangýçlarýn zikrine
ram eyledim
günahkâr bir müridim
aþkýn bütün dergahlarýndan kovulan
bana sorularla gelme Mirim
herkesin, herkesin herkesi olduðu bu çaðda
kendimin yabancýsý, gölgemin ayrýsýyým
hiçliðin baþkenti,kýyýsýyým hýrçýn denizlerin
yorgun ve terli atlar gördüm
ölüme susamýþ
içimin baltalanmýþ ormanlarýnda konuþlanmýþ
konuþtum duyulmadý sesim
uyuyordu dünya
bana sorularla gelme Mirim
sessizliðin delirten gürültüsüyüm
gecenin fecrinde saatin akrebi
(kalbimi sokuyorum durmadan)
ünlemiyim kahýr ve acý cümlerinin
ondan gayrýsýný söylemez dilim
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.