BENİM ANNEM

Sabahlarý soba yakarken bile
Kibriti duayla çakardý annem.
Odunlar tutuþup gelmeden dile
Koluna bakracý takardý annem.

Yaþmaðýn ucuyla yüzümü siler,
Öperken gözünün içiyle güler,
Nasýrlý eliyle ekmeði böler
Usulca önüme kakardý annem.

Yazlarý týrpanla yonca biçerdi
Yorulunca çöker ayran içerdi
Þakaðýnda sanki güller açardý
Akþam çayýr çimen kokardý annem.

Aðaçlar kuruyup yaprak dökünce,
Mahsul susuzluktan boyun bükünce,
Siyah gözlerine hüzün çökünce,
Semaya bir baþka bakardý annem.

Kalkardý saatin bilmem kaçýnda
Gül gibi olurdu aklar saçýnda
Harman zamanlarý ter kan içinde
Sular seller gibi akardý annem.

Akþam yorgun argýn kandili yakar,
Pencereden karþý daðlara bakar,
Yüreðine sessiz bir türkü takar,
Baþýný omzuna yýkardý annem.

Birkaç saat uyku zulmün darasý
Ýçinde yokluðun onmaz yarasý
Her gün yaþamakla ölmek arasý
Sanki bir savaþtan çýkardý annem.

Aydýn YÜKSEL-ANKARA
12.05.2024-PAZAR-12.00

Sosyal Medyada Paylaşın: