Resmine bakýp derin iç çekiþlere teslim oldu nefesim. Siyah saçlarýn, kara gözlerin, tebessümün ve yanaðýndaki siyah ben. Çok oldu cansýz bedenini kara topraða teslim edeli. Biliyor musun, senden sonra her þey, herkes deðiþti. Saçlarým þefkatli ellerle buluþmadý hiç. Kimsenin gözünde, gözlerindeki sevgiyi göremedim. Sarýlan bedenlerde hep üþüdüm, sýcak deðildi kucaðýn gibi. Karþýlýk beklemeyen fedakar bir yürek tanýmadým. Güzel annem, caným annem! Seninle dünya küçücüktü. Sevgi doluydu, merhamet kokuyordu ve ben hep çocuktum. Hayallerim, oyuncaklarým kadar yakýndý. Kahramandým, korkusuzdum ve umutlarým sýnýrsýzdý. Seninle her mevsim bahardý. Kýþý seviyordum, üþümeme izin vermeyen kucaðýn vardý. Yazý seviyordum, terimi silen ellerin vardý. Baharý seviyordum, sana getirirken elimde solmayan kýr çiçekleri vardý. Güzü seviyordum, sabah öpücüðünle uyandýðým okul telaþý vardý. Güzel annem, caným annem! Þimdi ne güneþin sýcak dokunuþu var, Ne de gecenin kulaðýma fýsýldayan masalý. Yüreðim üþüyor, gözlerim üþüyor. Bedenim dizlerime aðýr geliyor. Güçsüz görme iyiyim ben, Kimsesizliðimden kara topraðýna aðlayabiliyorum. Gözyaþlarým seninleyken huzurlu ve korkusuzca akýyor. Seni çok özledim Güzel annem, caným annem! Ýzzettin AKYAPI
Sosyal Medyada Paylaşın:
izzettin_akyapi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.