Her gece yatmadan önce
Bir rüzgar eser bekar odamýn penceresinde,
Sessizce.
Sert dallar dokunur sývasýz duvarlarýma
Bir kitaplýðým çarpar gözüme,
Bir kara çaydanlýk,
Bir küçük çerçeve.
Eskiciden alýnmýþ köy tablosu,
Fýrça darbeleri hazince.
Ýki köylü çocuðun yürüyüþü
Usul usul, ince ince.
Ne ressam keyif almýþ
Ne çocuklar, fikrimce.
Biri kýz biri erkek
Biri hafif kilolu
Diðeri ondan ince.
Bir kasket var baþýnda
Sýrtýnda abasý
Yarým yamalak kesilmiþ pantolonu
Islanmasýn diye suya girince.
Kýzýn saçlarý sarý,
Ve kýrmýzý elbise,
Ne suyu incitmiþ
Ne kendini, yürüyünce.
Aferin ressama, iþte bu dahice!
Bir elinde uzun çubuk,
Diðer eli gizlice.
Üç beþ de ördek var
Biraz meraklý biraz ürkekce.
Aslýnda heybetli de sayýlýr
Gölgeleri kuyruðuna deðince.
Bir de ev var uzakta
Duvarlarý beyazdan
Çatýsý yeþilce.
Ne penceresi açýk,
Ne bacada duman var,
Bu da ayrý bilmece!
Garip bir býkkýnlýk var
Yorgunluk, tahminimce.
Ben yine de her zaman
Evimde misafir ederim
O çocuklarý, kendimce.
Ne ressamý tanýrým ne çocuklarý
Onlar beni tanýr mý?
Tanýyorlardýr bence!
Yoksa her gün her gece
Dururlar mý burada
Ben bile dört duvara
Kýsýlmýþ, çaresizce.
Ne tanrýya gücenirim
Ne ressama.
Onlarý böyle sessizce
Beni de kimsesizce
Her neyse
Bu biraz densizce!
Yine bir rüzgar esti pencereme
Bu sefer az durdu
Anladým ki öylesine, sebepsizce.
Ismail Taha Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.