MEKTUP (1)

Caným kardeþim;
Dünya görüþüm benim
kýsmen yada tamamen bam-baþka,
ana ve babamýz da ayrý olsada,
yinede biz
ayrýlmaz bir bütünüz.

Kendine özel vucut yapýsý olan
güzel insan;
Sen beni bütünleyen
vazgeçilmez bir parçamsýn benim,
seni red etttiðim an
bende biterim!

Cinsiyet, yaþam ve yaþlarýmýzdan gayrý;
Acý ve mutluluklarýmýz ayný,
hava gibi-su gibi
sým-sýký baðlý ve mecburuz birbirimize.

Tek bir harf, kelime içinde
nefesin sesidir sadece,
kelimelerse yapa-yanlýz
zamaný yakalamýþ
bir karesidir fotoðrafýn,
tek renkli ve yalýn
derinliksiz ve cansýz.

Cümle; Kendi içinde,
kendinle sohbet eden
ve bir nokta ile biten
anlamdýr sadece.

Ama caným kardeþim biz
cümle, hece, uyum ve kafiyelerle
bir þiir, bir renkli filim gibiyiz;
Hayal gücünde özdeþen,
ýþýklar yanýnca biten.

Birbirimizden habersiz,
türlü sorunlar içinde
yalnýz, birlikte, sorumsuz, rahat
yaþasak bile
doyumsuz bir romandýr hayat,
son sayfa bitince
kapaðý kapatýlan,
ve anýlarda kalan.

Notalar gibiyiz
biz
türlü çalgýlar içinde birbirine baðlý,
çok yönlü, uyumku ve canlý;
Opera, arya, senfoni, klasik
fasýl, saz, türkü, oyun havasý, Pop-müzik,
yeri gelince askeri marþ...
ama yinede bir bütünüz arkadaþ!



Sosyal Medyada Paylaşın: