OH BE, NÝHAYET!
Bu kadar yürekten, sevinmemiþtim!
Kuraklýk korkusu sindirmiþ beni…
Mayýsa da pek çok, güvenmemiþtim;
Susuzluk, mecnuna döndürmüþ beni…
Ummadýk bir anda, gürledi sema!
Devam etsin dedim, Hakk’a daima!
Sanki gözyaþlarým, yapýþtý cama;
Meðerse, kuraklýk yandýrmýþ beni…
Önce yaðsýn diye, dua ederken…
Sonra, afatýndan esirge derken!
Olmazsa, Halika kurban adarken!
Elbet susuzluklar, kandýrmýþ beni…
Ya Rab kahrýnda hoþ, lütfunda hoþtur!
Yaðmur yoksa halkýn kileri boþtur!
Yaðýþsýz, çiftçinin hali nahoþtur;
Saðanak yaðmurlar söndürmüþ beni…
Yaðan yaðmur deðil, yaðan bereket!
Nerde bereket var, orda hareket!
Yaðmazsa milletin hali felaket!
*Ülkemin son hali, ondurmuþ** beni…
Karaman-2024/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
*) Ülkemin yaðýþý açýsýndan...
**) onmak: gönence ermek, durumu düzeltmek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.