reçete.

saf mutfaðýmýn
yalnýzpare
söðüt sever
gözü açýk kurabiyesiydi Martha
gülümserdi merdanemin unu. fanusumun içi
havaya girerdim. aðlayarak
anlamýþ deðildim kendimi
sýrtýmda bir yýðýn reçete. talimat vs
tatlý telaþlý kavanozlar konuþuyordu tezgahýn üzerinde
ahþap rendemin vermiþ olduðu çikolata yapraklarýyla düþünüyordum
ölmüþtüm bir kere bulut þekerinin pembe dünyasýnda
gülümsemeyi unutmuþ vanilya kokusu kadardý atmosferi ellerimin
hatýrý sayýlýr kapýnýn o süslü zili depresyona girmiþ bir sipariþ giriyordu
mutfaðýn kapýsýný kapatmýþ. saat dörde doðru hatýrlýyordum her þeyi
bu nasýl mayasý tutmuþ bir hikayeydi fues çöreðine yüklenen
yanmýþtýk bir kere. bilemiyorum
balkona serdiðim o muhteþem kaygýlý meyve pirinçleri
dut yemiþ bir kuþun kiþisel bakýmýydý. kanatlarýna bindirdiðim anlam. bir annenin Martha öpücüðüydü
kaybolduðumu sandýðým o hassas terazi. baðýmsýz ruh
halýnýn altýna sakladýðýmýz o mucize kararlar
süt revan olmak için yaþýyordu
elimde kalpli kurabiye kalýbý. dünyanýn anatomisine meydan okuyorduk
Martha ve ben iki insan arasýnda kalmýþ mutfak týkýrtýsý
sýcak çikolata kadar özgür
masanýn ayaklarýna dolanan kedi gibi hayal mayaldik
gülmemek için yalvarýyordum midemin derinliklerine
þiiri batsýn kalbime oturan þeyin
hýrs yapan birine laf anlatmak kadar güzeldi bu çileli mutfak
seni arardým. ve hiç bulamazdým Martha
kabartma çiçeðim
çaydanlýða su koyma sebebim
aþka gelme olasýlýðým
belime vuran ince aðrým
yaralanmayý seninle öðrendim
yaralarýma üflemeyi
gülme. zor ayný zamanda pratik sevdik biz
iþte bu yüzden. yükseldi kalbimizin ýsýsý
olsun.
seni hep göz kararý sevdim

þapþal
ben. ölçülü sevemem ki








Sosyal Medyada Paylaşın: