Unuttur Kendini Bana

‘Þiirlerde buluþmak üzere…’ -demiþtin-
Artýk, þiirlerim biraz daha ýssýz…

.
Ýþte burda, bu gece, henüz birkaç saat önce
Akþamýn, yavaþ yavaþ geceye d/evrilerek
zamanýn iki güne bölündüðü
gece karasýnýn iki güne ortak olduðu saatlerde
rastgele bitmiþ herhangi bir þey gibiyiz.
kimsenin bilmediði
herkesin bi’haber olduðu
herkesin herkes olduðu
bizim hiç biz olmayacaðýmýz
hep hiç kimse kalacaðýmýz
ellerinin ellerime rastgele deðmesi kadar ihtimalsiz
isminin yanýma gel(m)esi kadar ihtimalsiz.

Ateþin kavýnda bildik bir renk var yine, kor kýzýl
kibrit çöpleri kýrký bir arada
kýrk güne deðin bir bir tutuþacak içimde.
Bilirsin soðuk, hissiz ve çýplaktýr gerçek
çokça acýya tabidir, keskindir, incitir.
Siyah ve beyaz gibidir
sen seç birini, siyah en çok benim.
Kov beni kendinden
bir bahanem olur kendimi inandýrmaya
biliyorum, adý bir daha olmamak bunun
bir ihtimali olur muyum
belki de bir belki
sembolik varsayýmlar
ya da
belki de ben inanmak istiyorum böylesi ihtimalsiz yalanlara.
Kaçtý oldu bu
-olmazlýk-
olmazdý
kaçtý yanlýþtý doðrularým
kaçtý tekrardý hayatým buna
kimi hüzzam, muhayyer ve nihavent makamlarýnda gezinirdi ruhum hep.

Ne yalan söyleyeyim epeydir özlemiþim bu acý hesabý yapmayý.
Bakýyorum ellerime yine
parmaklarýmla sayýyorum bu kaçýncý kalýþým böyle
yanlýþ bir yazgý ellerim.
Soramadým
soracak þeyler varken daha
eksik bile kalmadý’k, orda ikimiz
yok kadardýk sadece…

Daha ikimizin bile adýný bilmediði
bir A þehrinden B þehrine kadar yalnýz
ve
iki kalp arasý kadar uzak.
Sen kalp aðrým, bir tek aidiyetim bu, sana dair
yaralarým bu kadar yakýndan kanerken
hiç bu kadar uzak olmadý mesafeler, hiçbir asýr.

Ýþte burda, akþamdan geceye, taþýnan bu karanlýk þimdi daha bir koyu(yor) sen susunca…
Daha çok þey söylemek mümkün ama kifayetsizlik neresinde bilmek gerek,
yoksa uzayacak, durmadan konuþup anlatacak derdini kelimeler.

*
Saatler ilerliyor
azalýyor sesim benden
daha çok susuyorum artýkça yorgunluðum
çoðalýyorum hayaline.
Bak, yavaþ yavaþ gece d/evriliyor yine yeni bir güne
bak, az az varýyoruz sabaha.
Hadi,
kapa gözlerini, uyu
ben senin yerine görürüm rüyalarý.
bilirsin anýmsanmaz bazý rüyalar
unutkan olur sabahlar.
Hadi,
kapa gözlerini, uyu
Nasýlsa sende hiçbir þey kalmayacak uyandýðýnda
bilmeyeceksin bile
anýmsamayacaksýn da
ve üzecek bu beni, acýtacak canýmý.
Hadi,
kapa gözlerini, uyu
bu uykuda
unutmalýyým ben de
unutmalýyým seninle
önce aklýmdan
sonra aLnýmdan silerim belki her þeyi.
Hadi,
kapa gözlerini, uyu artýk
ve -birkaç kez yine- unuttur kendini bana...
.

Güney
02/03-Mayýs 2024 Anlýk

Sosyal Medyada Paylaşın: