BAHAR ÇÝÇEK, ÇÝÇEK
Þu kýr çiçeklerinde, görüntü var da ses yok!
Meftunum ben güllerle leylaklarýn rengine!
Papatya ve gelincik, tek çekimlik nefes yok!
Güllerde renk ve koku, hepsi dengi dengine…
Ben çiçekte renkten çok güzel koku ararým!
Hep bu yüzden güllere olan esas kararým!
Bilseniz gülzarýmda ne hayaller kurarým!
Dalarým düþündükçe, nevrim döner gülgüne*…
Menekþe mor zambak mor, lavanta mor leylak mor!
Ýnsaný meftun eden, güllerdeki ateþ, kor!
O kokular oldukça, gülzardan** ayrýlmak zor!
Tutkunum ben hepsinin rengine, ahengine…
Menekþeler açmalý, her gün gezdiðim yerde!
Eflatun, pembe, beyaz mosmor leylaklar nerde!
Kýrmýzý, beyaz güller, derman olur her derde;
Ýnsanlar mutlu olur, hep kol açar engine…
Kýskansýnlar o zerre kokusuz tüm çiçekler!
Güller ve iðdelere konar tüm kelebekler!
O çiçekleri elbet, ilk önce burun bekler;
Görelim insanlarda, kokunun mihengi ne?
…..
Mutlu olmalýsýnýz, ilkbahar çiçek, çiçek!
Çiçeklere konuyor, arý ve türlü böcek!
Hayat sevince güzel, kederden gönlünü çek!
Bahar tüm insanlarýn, yazlar ise zengine…
Karaman-2024/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
*) Gülgün : gül renkli, gül pembe...
**) Gülzar : gül bahçesi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.