Muhabbetle yazacaðým mektuba,
Sitemleri doldurmuþum Nilüfer.
Merhabayý vazgeçirip ruhumda,
Elvedayla soldurmuþum Nilüfer.
Ýlk zamanlar elim küstü, yazmadým.
Sonra biraz matem, yastý yazmadým.
Yaðmur yaðdý, poyraz esti yazmadým.
En sonunda oldurmuþum Nilüfer.
Þubatta yazmýþtým, gelir nisana,
Ýlk olunca zor geliyor insana.
Çektiðimi anla diye lisana,
Hece hece bildirmiþim Nilüfer.
Kem sözleri birer birer çektim hep,
Bilirsin deðiþmez bendeki edep.
Gidiþinde arýyorken bir sebep,
Hep kendimi buldurmuþum Nilüfer.
Yutkunurken mýsralarda suçumu,
Sen bilmezsin, Allah bilir içimi.
Habersizce, kalan üç beþ saçýmý
Teker teker yoldurmuþum Nilüfer.
Bu ilk mektup çýkýyorken elimden,
Niceleri aktý gitti dilimden.
Bir süredir korkmuyorum ölümden,
Zaten beni öldürmüþüm Nilüfer.
Ýsmail Taha Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.