tanelenen hicap sarýþýn dallarýn kollarýnda çocukca bir güz baðý
sesimin gevþeðine taraçasýný döken güneþ öperken küçük odalarý rüzgarýn tafrasý hep kuþlara doðru yalnýzlýðýn uçurumunda duvarlar kapalý yollar
uzaktan bakmanýn koþusunda sarhoþ þarkýlar düþleri okþar gitmenin anlamýna bir kent daha silinirken uyanýr aðzýmýn kenarýnda sözcükler hangi ormana çiçek açsam beyaz yolun dumanlý daðý hep oturduðum yerde boþluðun sandalyesi
hüzniyetin kamburunda yaðmurlu bir kalabalýk yeþil bir örtüde boy atar sürgün ekinlerde bulutlu gölgeler yüzümü böler hep böyle dalgalarýn süt yýldýzlarýyla perdeleri açýlýr arka pencerelerin
sonsuz bir ýrmaðýn geniþliðine birbirine uzanmýþ aðlar böyle geceyarýsý vuruyor kelimelerimi kuþlara doðru
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.