ALIN TERİ

ALIN TERÝ
Bir nineye rastladým,
Pazar baþýnda.
Yýllarýn izleriydi yüzündeki çizgiler,
Elleri buruþ buruþtu.
Baðdaþ kurmuþtu.
Önünde bir sergi;
Üzerinde elinin emeði
Yün iþleri…
O buruþ buruþ ellerin bereketi.
Gelip geçenleri izlerdi;
Gözleriyle “gel” derdi,
Bir tane de sen al.
Kýrýþ kýrýþtý yüzü,
Yýllarýn tanýðý…

Gözlerime deðince gözleri,
Durdum sergi önünde.
Allý, morlu yün iþleri.
Gülümsedi;
Duygularýn anasýydý diþleri.
Yüreðime koydum nineyi.
Sevdim o kýrýþ kýrýþ çehreyi.

Üç tane de ben aldým sergiden.
Ninenin sevincini devþirdi gözleri.
Gülümsedi.
Dualar ederek bitirdi sözleri.
Ayrýlýrken nineden,
Yüreðimi býraktýðýmý hissettim birden.
Sevmiþtim o kýrýþ kýrýþ yüzü,
Yýllarýn acýmasýzlýðýný anlatan gözü.

Ertesi hafta tekrar gittim.
Nine yoktu Pazar baþýnda.
Kazanamayacaktý ekmeði de, aþý da.
Epey arandý gözlerim.
Oradakileri sorguladý sözlerim.
Bir pazarcý atýldý öteden,
“Nine huzura kavuþtu” dedi birden.
Kahroldum, üzüldüm… Ne çare.
Biliyorum o þimdi mutlu.
Aðrýlarýndan da kurtuldu biçare.

22.10
ASUMAN AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın: