GÖKYÜZÜ KARANLIK
Öyle geçiyor ki yaþanan zaman,
Asýrlarýn þimþek kanatlarýnda.
Cehalet bilinçli,halimiz duman,
Bahar yok yaþamýn ufuklarýnda.
Gökyüzü karanlýk güneþ doðmuyor,
Bulutlar kin yüklü yaðmur yaðmýyor.
Ettiðimiz dua göðe aðmýyor,
Beddua bülbülün ahüzarýnda…
Kin,nefret,çýkar,hýrs girmiþ içiçe,
Bir destansý ömür sayýlýr hiçe,
Karabasan gibi çökünce gece,
Her gün dünden kötü umut yarýnda…
Düþlerimin ardý sýra koþardým,
Gün biterken ufuklarý aþardým,
Boz bulanýk seller gibi taþardým,
Yaþanmýþ yýllarýn baharlarýnda…
Bilirim bu yolun sonu çýkmazda,
Örümcek avýný bekler tuzakta,
Umutlar boþuna huzur uzakta,
Savrulur çaðlarýn girdaplarýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.