YOKLUĞUMDA

YOKLUÐUNDA

Göðsümü deþen yokluðunda
Ýzbe bir karanlýða düþtü yolum
Göðün göðsünden dökülen yaðmurlarý
aratmýyor gözlerim

Karanlýða boðan yokluðunda
Sürmene býçaðýyla siyatik damarým kesilircesine
acýlar birikir usumda
Mutluluða dair tek bir umudum yok

Kurak topraklarýn kýtlýðýna düþen
Bereket gibiydi gönlümde ki yerin
Mutsuzluðu yaran gözlerinin meftunuyum
Yokluðuna astým her gece gözlerimi

Bir düþün kýrýntýsý içimde kývranýyor
Can çekiþiyor sancýlý bekleyiþlerim
Baðrýmda biriken hasretini içiyorum
Yalnýzlýðýn kollarýnda çaresiz ve sensizim

Acýya boðan yokluðunda
Sensizliðe mühürlenen gözlerim
Bir ömür boyu gün ýþýðýna hasret kaldý
Adýný söylemeyen dilim lâl oldu

Ahraz kaldýðýn varlýðýmdan bihabersin
Hasretin baðrýný kopartan gidiþinle
Göðsümü yýrtarak çizdim resmini
Dönüp de son eserine bakmadýn bile...

Tarih: 06.03.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: