Sevdan çöktü yüreğime

Yokluðun býçak sýrtý gibi dolaþýyor içimde...
Dayanamýyorum, dayanamýyorum yokluðuna,
Seni sensiz yaþamaya...
Dermaným kalmadý mesafeleri ölçmeye, sana gelmeye…
Sevdan çöktü, sevdan çöktü beden yorgunluðuna.
Çoban ateþini yaktýn yüreðimin üstüne…
Seni aramak için sokaða düþtüðümde,
Kayýp bir adresin önünde duruyorum.
Sen yoksun caney, sen yoksun...
Kor ateþler kalýyor kalbimde.
Bedenim dipsiz kuyularýn dibinde.
Sýcaklýðýn yok titrek ellerimde.
Ellerim cebimde…
Damlalar deryaya dönüþüyor içimde
Ýçimdeki varlýðýna üþüyor bedenim.
Üþüyorum can; sýrýlsýklam kaldýðým teninde.
Yeni bir þehir inþa edeceðim!
Adý; “Uzaðýn yakýný” olan…
Sevdasý derya gibi çoðalan,
Sokaklarýnda koþuþturan, mavi gökyüzüne,
Uçurtma býrakan çocuklarý olan,
Adresi belli,
Aþka gebe sokaklarý mahya ýþýklarýyla süslenmiþ,
Mimarý sen olan þehrim…
Þehrimin sensiz kalmasý ne kötü þey caney…
Tüm kuþlar göç etmiþ diyarýndan.
Rüzgâr tersten mi esiyor ne?
Nefes almak neden bu kadar zor?
Bulunduðun yerde gündüzler gece oldu mu?
Kalbim seni sorarken, sen yerimi buldun mu?
Bulutlara yatak serip hiç uyudun mu?
Bana soru sorma demiþtin.
Çok soru sordum biliyorum.
Ve bende yavaþ, yavaþ sessizliðe gömülüyorum.
Susuyorum Caney…
Suskunluðum ne kadar haykýrabilirse,
Ben o kadar çok sessiz çýðlýk atabilirim sensizliðe.
Ve biliyor musun?
Þair büyük konuþmuþ; “ben senin için ölürüm demiþ”…
Ölmek çok mu zor sanki?
Hem kim ölmüyor ki..?
Oysa ben senin için yaþamayý göze almýþým.
Oysa ben senin için yaþýyorum Caney…
Mesafelerin uzaklýðýna ölürcesine,
Ben sana yaþýyorum…
Ben, yanýk sesinde can buluyorum.
Gözlerine bakmadan, ellerini tutmadan,
Teninin sýcaklýðýna, akýyorum…
Yüreðime akan sevdanýn ýslaklýðýný kuruluyorum.
Masum bir sevdanýn ardýnda dudak bükerek,
Yaþamýn þakaðýma dayadýðý yalnýzlýðýmda,
Uzaktaki varlýðýný rehin býrakýyorum…
Bir kurþun misali can alýr sensizlik.
Söyle bana canêy; bu kaçýncý kurþundur yokluðunla cana deðen?
Bu kaçýncýdýr, sensizlikle benliðimi ýslah eden?
Bu bedeni varlýðýnla bezeyen, benliðimi sen eden?
Ah caney ah!
Bilirim yine soru yaðmuruna tuttun beni sevdam, diyeceksin!
Ama ben cevap beklemiyorum ki…
Ben sadece, bendeki sana tebessüm ediyorum.
Bazen de el ele dolaþan çiftlere takýlýyor gözlerim.
Sanki o an sen geliyorsun,
Ve bak yanýndayým, hasret bitti diyerek ellerimden tutuyorsun.
Ellerime bakýyorum, avuçlarýmýn için sýrýlsýklam.
Gözlerim yine dolar…
Ben zamanýn geçmesini beklemiyorum.
Ben dalgalarýn kýyýya vurduðu,
Göçmen kuþlarýn yuvaya döndüðü,
Yaðmurlarýn gökyüzünden indiði,
Güneþin doðduðu,
Toprak ananýn yandýðý,
Mehtabýn kucak açtýðý ve aldýðým her nefes gibi,
Bir çocuðun anne kucaðýný özler gibi,
Seni özlüyor ve bekliyorum…
Ha unutmadan, seni, seni çok seviyorum…
Seviyorum, seviyorum seni caney…
Sevgi sözcüklerini fýsýldarken kulaðýma,
Þýmarýk bir çocuk gibi koþ gel yanýma...
Gündüzleri yokluðunda hayat bayat giderken,
Gece yarýsý telefonun çalmasýný beklerken,
Nihayet telefon çalarken,
Kana kana su içer gibi,
Özledim, özledim seni derken,
Gece sabahý giyinir…
Yorgunluðun sevdamýzýn üstüne gözlerini yumarken,
Ben sessizliðinle hâlâ konuþmaya devam ediyordum.
Aynýlaþan gecelerin ve deðiþmeyen gündüzlerin,
Hesaplaþmasýnda sorguladým kendimi…
Ben neredeyim, sen neredesin sevgili?
Hangi gizli gizin içindesin?
Neden yokluðunla bendesin?
Her sorguda neden cevapsýzsýn?
Soru iþaretleri oluþur kafamýn içinde,
Yüreðimdeki sevdam kadar asilsin.
Yýrtýlýrcasýna çýðlýk olur duvarlar üstüme…
Sen cehennein cenetisin, sakýn küsme.
Kaderimle barýþ elçimsin.
Býrakýpta, sakýn gitme…
Hani sabýr diyorsun ya,
Ýþte bendeki o sabýrsýn…
Sabrýma selam olsun.
Yarýnlar, sevdalar bizim olsun…
Hasretimin içinde “Seni seviyorum caney”…
Can, can, candasýn ey caney…
Yine kirpiklerimin ucunda duruyorsun
Biraz yorgun, biraz durgunsun.
Gökteki bulutlar gibi, göz pýnarlarýmdan akýyorsun.
Masum çocuðumsun…
Yine aðlýyorsun.
Beni benden alýyorsun.
Kahpe ayrýlýðý kurþunluyorsun.
Gökkuþaðý rengine benzer gözlerine sar beni…
Ey hasret kaldýðým, beni de al yanýna ne duruyorsun?
Sensiz geçen zamaný kurþunlarken,
Beni senin hasretinden ararken,
Bir mechule doðru yol alýrken,
Yüreðine deðiyor yüreðim…
Toprak ananýn rahmine düþer gibi,
Yüreðine düþüyorum.
Bugün Pazar sevgilim…
Gel kapýmý çal benim.
Yalnýzlýða boyun büken güller açsýn.
Etrafa mutlulukla, kahkahayla çocuklar neþe saçsýn.
Bizi ayrý koyan zaman, zaman utansýn.
Ve hiçbir yürek sana yandýðým gibi yanmasýn.
Ýsterse tüm dünya aþka gebe kalsýn,
Deniz yýldýzlarý ikimizi inci kabuðunda saklasýn.
Saklasýn ki, hiç kimse bizi ayýrmasýn...

Tarih: 08.07.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: