Bir Başına

Bir umut sarmýþtý yüreðimi
Hem de gece vakti
Açtým uykusuz gözlerimi
Karýþtýrdým sayfa sayfa geçmiþi
Aðlasam mý gülsem mi bilemedim
Kýrpýþtýrdým gözlerimi
Soðuk gecelerim seninle ýsýnýrken
Yüreðimde küçük bir serçe uçuþurken
Olumsuzluðun tek bir kýrýntýsý bile hayatýmda yokken
Ýþte sen vardýn
Kalktým yataktan yokladýðým yattýðýn yeri
Belki beni balkonda karþýlarsýn umuduyla bakýndým ileri
Sen hep severdin gecenin bir yarýsý hava almayý, gezinmeyi
Þimdi balkon hiç olmadýðý kadar sahipsiz hiç olmadýðý kadar havasýz
Annesiz...
Bir kahve yaparým içimin zehrini atarým
Öyle bir umut iþte mutfaktayým
Tezgaha dayanmýþ gülen gözlerinle belki beni karþýlarsýn
Þimdi mutfak yalnýz hiç olmadýðý kadar mutsuz
Ve ben hiç olmadýðým kadar bir baþýmayým...
Toz aldýðýn raflar þahitti benim senin için yaptýðým esprilere
Sanki kitaplar pek bir neþesiz
Baþýnda oturup gülüþtüðümüz þömine pek bir dertli
Gece izlerken ne de çok eðlenirdi ama þimdi sessiz
Gecenin en yoðun karanlýðý bile öðle vakitleri gibi sýcacýk gelirken
Þimdi yakýcý öðleler en dondurucusu en serini
Uyukladýðýn koltuk ben oturduðum zaman sanki dikenli
Sadece beni deðil eþyalarýmý da sahiplenmiþsin
Giderken yanýna getirdiklerini de alýp gittin...
Sosyal Medyada Paylaşın: