biçimsiz kallavi

cüssemden düþen çiçeði
o yalnýz. kurumuþ þehre doðru býraktým
ellerim bir çocuðun esmer yüzüyle besleniyor
ellerimin kafasý daðýnýk
ellerim derin
mevzumuz. bir incirin çekirdeðine baðlý
yalanlarýn iþtahla uluduðu yerde
güçlü ve beyazýz
fil denginde her þey
karýn boþluðumda atlar koþturuyor
hayat enine çok meþgul
boðazýmda çatýrtýlar
öksürüðümde merdiven boþluðu
uðrumda yaþamalýyým
umurumda olan her neyse iþte
körlemesine
öyle bodozlama
þakaklarýmda billur bi ziyan
tereddüt ediyor kadrajým
midemi uyandýrýyor deðerli bir þey
bir inilti kasýðýmda
esrarlý
naðmeli
ahmak bir keþke
amaçsýz yeþilleniyor duvar kaðýtlarý
duvarlar aralarýnda rutubet konuþuyor
kulaklarýmý yaslýyorum bir kýrlentin dokusuna
bütün kokulara kapatýyorum kendimi
çok gri gülümsüyorum
yaslandýðým yerden
aðýr ceza mahkemesi kuruluyor yüzümde
yüzüm aþýk
kalbimdeki devrimi gülümsetiyor bu hayta serzeniþ
hangi beyaz yanýyor
imtihan ediyorum nicedir
gümüþ ötesi bu Mücella
Mücella kim bilmiyorum
sustukça heyelan baðýrdýkça gök gürültüsü oluyorum
madeni arzularýn deliliði gibi ahenkli
ne kadar sakin düþünsem avaz avaz baðýrýyor
havadaki þiddetin ahusu
midemin üstündeki
çok katil bir akþamüstü
çiçeði burnunda ölüyorum her akþam
mercan renginde
asumanlar eþliðinde
apansýz
göðsümdeki kallavi
biçimsiz ummanlarý düþürüyor
her yer zindan
her yer ellerimin karanlýðý
her yer tereddüt
paramparça ediyorum zihnimdeki taþlarý
ayaklarýmýn altýnda çýlgýn bir duvar
sesler dudaklarýma dökülüyor
kýyamet dudaklarýmda
gün kakülünü düzenliyor
amacý yürek yemiþ
amacý küheylan








Sosyal Medyada Paylaşın: