ÇOK YORULDUK…
Yorulan yorulana, benim güzel yurdumda!
Kalmamýþ hiç insanlýk, düþenine bakan yok!
Eskiden yarýþýrdýk, düþkünlere yardýmda;
Dünyamýz karardý da bir mum bile yakan yok…
Yüklediler yükleri, halkýn zayýf sýrtýna!
Bir kaþýk suda koptu, umulmadýk fýrtýna!
Þimdi diktiler gözü, milletin fýtratýna;
Cibilliyet kalmamýþ, damarlardan akan yok…
Altý yüz ev yurdumda, bakiyesi uzakta!
Milleti soyuyorlar, peynir hazýr, tuzakta!
Mülk nasýlsa Allah’ýn, sanki yüzleri ak ta;
Mini, mini yavrular, harcanýyor, takan yok…
Malý ele geçiren, önce Hakk’ý unutmuþ!
Hýrsýzýn tuzu kuru, hepsi yükünü tutmuþ!
Helal haram ne varsa, silmiþ yalamýþ yutmuþ;
Garip, guraba bitmiþ, bir tek arka çýkan yok…
Bellemiþler bir yalan, dinim gidiyor elden!
Din elden gitmez asla, gitmez ise gönülden!
Ellerde uçkur, peþkir, ne söyleseler dilden;
Milletim aç biilaç, yediðinden býkan yok…
Bolda bir mum yakmayan, darda kibrit çakar mý?
Düþenine bakmayan, düþmanýna bakar mý?
Yurdumu götürseler, umuruna takar mý?
Vatan elden gidiyor, kurusýký sýkan yok…
Karaman-2024/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.