inanç lekesi.

herkes bir yere gidiyor
sen bilmediðin yüzüne
ben. bilinmeyen dünyama
babam öðretti yürürken rüzgar çýkarmayý
annem gibi krizantemlerin sessizliðinde yaþamayý
ayaklarýmda yapraklarýn sarý hüznü
yalansý sýcaklýðý


ben. ayný kahvaltý masasýnda oturmuyorum artýk
ayný güleryüzü yakalayamýyorum bugünlerde
kalbim. mor bir glayör
mutfak penceresinin lilyumlarýna doðru bakma telaþýnda
yorgunum. içimde bir sterliçya
karþýlaþmamýz tamamen kýþ meselesi


çayýn þekerli
domateslerin kabuklu oluþu artýk ýrgalamýyor beni


üzgünüm. kirpiklerimde bir kamelya
aðladýkça aðlýyorum


aslýnda sofradaki zeytin çekirdeði deli ediyor beni
yerken saklamayý unutmuþ olmam ayrý deli ediyor
her yer zeytinlik oluyor
her yer zeytin yeþili
benim için önemli olan þeyleri düþünmemen arttýrýyor içimdeki fýrtýnayý
bütün çicekleri alýyorum camýn önünden


bu þiir gibi konuþmayý unutmayalým istersen
ya da unut.
unut
üzerimdeki gri hýrkayý
dokusundaki salaþ gözleri


birden kayboluþun geliyor aklýma
iris çiçeði gibi oluþun
iki kaþýmýn ortasýnda asil bi rüzgar
beni benden alýp sana getiriyor
hiç düþünmüyorum ardýndan
aþk biten bir seydir diyor. mor krizantem
karþýlýðý olmayan bu yolculuk neden düþündürüyor seni
bilmemek için direniyorum.
bir o kadar da düþünüyorum


nacizane. dönüyorum yüzünden
yüzüm henüz bilinmeyen bir rüzgar kýrýntýsý


beyaz bir inançla leke sürmeye çalýþýyorum annemin sessizliðine
annem gülümsüyor
yanaðýnda papatya





...














Sosyal Medyada Paylaşın: