Depresyon..

Tepemde bir akbaba ötüyor
Hýrsla ölmemi bekliyor sanki
Hiçbir Tanrý’ nýn gücü yok beni affetmeye
Sessiz ve karanlýk bir inzivadayým
Oysa iklimler kuþanmýþtým
Dört mevsim bir anda biter mi


Söz vermiþtim yaþamýn kutsallýðýna
Iþýða,suya ve aynaya bakarak
Gündüzlerden ve açýk pencerelerden bahsetmek yasaktý
Fesleðenlerin nefeslerini dinledim
Eþini çaðýran ceylana baktým
Ve Dünyaya baktým
Perdeler,gizli hýçkýrýklarla doluydu
Ýzledim Güneþin feth ediliþini
Ve nar çiçeklerinin açýlmasýný bekledim



Anlamýyorsun kof bir keder deðil bu
Ýçim sýkýlýyor
Avluya çýkýyorum
Parmaklarýmý gecenin gergin teninde gezdiriyorum
Soðuk bir rüyanýn gezginiyim
Birbirine yaslanmýþ evler
Ve o haylaz uçurtma damlarý
Akasya kokusundan baþý dönmüþ
O sokaklar..
Hepsi geçip gitti
Kabýna sýðmayan gülüþlerim vardý
Göz bebeklerimin tam ortasýnda
Annemin giydiði çarþaf hýþýrtýsýyla doðardý sabahým
Hepsi geçip gitti

Yükseldim içimden kendime doðru
Ve Gökyüzüne baktým
Bulutlar matemli kalabalýklar gibi
Yaðacaklarý ve ölecekleri an’ý bekliyorlar
Sanki tüm sözcükler topraktan yapýlmýþ
Bir bulut öfkelense
Silinecek tüm yaþamýn izleri

Bu gece gözlerimin göðünden þiirime yýldýz yaðýyor
Tüm kaðýtlarýmýn beyaz sessizliðinde
Kývýlcým ekiyor pençelerim

Karanlýktan neden korkayým ki
Gece elmas damlalarýyla dolu iken
Ve sarhoþ eden leylak kokularýyla..
Öyleyse býrakýn beni!
Kaybolayým
Kimse bulmasýn izimi, yakýcý ruhumu
Ve nemli ahýmýn þarkýsý fikrimde esip dursun
Sosyal Medyada Paylaşın: