yumuþak kökleriyle topraðýn altýnda sert taþlar gören körpe yapraklarý kin dolu ellerde parçalanan çiçekleri açar açmaz donan ruhlarýn sessizce çektiði acýnýn tablosunu hangi ressam çizecek dudaklarý süt emen gülücükleri sert bakýþlý kokularla bastýrýlan kimsesiz çocuklarýn acýlarýný hangi þair yazacak donuk boyun eðiþleri yeni acýlar bekler hep sessizce çöker ruhlarý bir çatýrdý bile duyulmaz geride çalý çýrpý toz kalýr
öðle sýcaðý geçer akþam olur sonra da gece
belirsiz karanlýk duygular olanca aðýrlýðýyla göðüslere oturur güzel hayaller buhar olup uçar yaþamaktan býkýp bezmiþ alýn yazýlarýna dargýn yokluk bekçiliði yapar gibi dilsiz hareketsiz kalpleri kapkara bulutlarla kaplý güneþ görmemiþ hayatlarý hep yakýcý boþluk karanlýk bütün gece devamsýz duraksýz ýstýrabý çekmek bir sürü kuruntu savaþýlmasý gereken bir sürü hayalet kuþlar uçup gitti yarasalar var artýk
þimdi dünyayý yalan idare ediyor felce uðramýþ kalpleri eski bir kösele parçasý gözlerine çökmüþ zift
savaþ kazanýný seyrederken kimse yüzüne buzdan maske takmasýn ölüm kaný üzerlerine yaðýyor soðuk ve aðýr
kader alýþveriþte defteri hiç kapatmazmýþ acý çekenlerin zamaný gelir elbet doðar yarýnlara güneþ tatlý bir uykuya dalar yüksek titrek sýcak silinmeyecek ýþýkla cennette buluverirler kendileri
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.