Ey aþk, yalnýz býrakma kýyamda son kaleyi
Mübarek hatýranda sakla Çanakkale’yi
Sinelerde durdukça, “ya ölüm ya istiklal!"
“Son ocak” sönmeyecek “çehreni çatma” hilal,
Ses ver mukaddesatým, kadim yurdumun eri,
Yokluklarýn üstünde tevekkülün zaferi.
Türkün þanlý tarihi bedeninde yeþerdi.
Mahþeri gören olsa Ýþte, burasý derdi!
Gök kubbe gözlerinin gördüðünden saklanýr
Bu ölüm yarýþýnda gözyaþý yasaklanýr
Þu küçücük karada âlemler gizli sanki
Zaman tekrara düþse lâl olurdu inan ki
Bombalar baþkaldýrmýþ, gökten çivi yaðýyor.
Ýki deniz boðazdan kan gülleri saðýyor.
Düðüne gider gibi þehadete yürüyor.
Hangi ordu önünde peygamberi görüyor?
Bir çýð gibi akýnca düþmanýn kesretine
Donanmalar devrilir, yetiþmez Nusret’ine.
Gelsin toplasýn batý, denizdeki enkazý.
Bin yýl geçse silinmez tarihteki o yazý
Gök, yeri koparýyor top ve tüfek sesinden.
Siper yaptý Mehmet’im adeta cüssesinden.
Bedenler parça parça, yüzde o naif gurur,
Teslimiyet bir canda bu kadar güzel durur.
Tabyalar yýðýn yýðýn, gencecik toy fidanlar,
Cemal seyreder gibi secde hâlinde canlar.
Kefen diye getirmiþ sarýlmýþ cübbesine.
Sanki selam söylüyor þehitlik rütbesine.
Kimi daha on yedi, ecel olmuþ öðünü.
Kimi yavuklusuyla ertelemiþ düðünü.
Kiminin son senesi, yarým kalmýþ mektebi.
Elinde donakalmýþ kalemin mürekkebi.
Mübarek beratýna kanlý gömleðin kefil,
Cepkeninde bir mektup, bir çaký, bir de mendil.
Bir nesil þehit oldu, giden gelmedi geri.
Kan tutar bu topraðý, iþte o günden beri.
Ýmanla kenetlenmek, istikbalin baþýdýr.
Bu boðaz harbi deðil, hak-batýl savaþýdýr.
Teslim edip ruhunu, siperinde kalan var.
Kendi cenazesinin namazýný kýlan var.
Kevser’den su mu içer kýnalý parmaklarýn.
Alnýndan öpüyoruz düþtüðün topraklarýn.
Dil söyleyip de geçer, yürek nasýl dayansýn?
Akýl idrakten aciz ancak Hakk’a ayansýn.
Yurdun sonsuza kadar ödenmiþtir diyeti
Zemheri kuyusundan çýkardýn hürriyeti.
Anadolu’m ezelden hamisidir tevhidin
Hür nesline hakkýný helal eyle þehidim!
Damarlarýndan doðar Çanakkale’nin suyu.
Kalplerin kandilisin bütün zamanlar boyu.
Yýldýzlardan mücella, þehitlere atasýn.
Sana destan denmesin, sen destandan ötesin.