YILDIZLARDA AĞLAR

yeryüzü pusuluk, günah meleði bu namus,
akýl sýr ermez
bu kimsesizlik, bu yalnýzlýk
bu kaçýncý
ortada emektar eski bir fotoðrafçý
büyük kalabalýklar
kenarda el öpen bir kertenkele
beyni alýnmýþ bir güvercin gibi
ürkek, týrsak ve boþ
mavi bir mucize týný
hadi yarýþalým
kimin eli toprak kokuyor
elleri kara kuru
iri kemikli ve nasýrlý
hamallar
erketeleri sokak lambasý loþ’luðu
dizlerinde acýlarýnýn öbürü,
benzer uçurumlara
meydanda sahaflar
tek valizi
kefen
koca bir vaiz gibi ömrüyle
kayýplý gelen zaman da
-parayý zapt etmek sevdayý zapt etmekten kolay-
gerisi meþgale ko gitsin
derken ustabaþý muhittin amca
senle ben
cep harçlýðý yahut ta akþama ekmek parasý
yada nafakasý için
sokakta simit satan küçük bir çocuða bakarken
ne kadarda çok benzerdik birbirimize
fabrika çýkýþ kapýsýnda
ders verir gibi
-dostun desturuna-
yüreklerimizin masalýn da
sen baðdaþ kurup çýkardýn gökyüzüne
benim böðrüm hep ebemkuþaðý olurdu
ilkbaharýn kýsa olduðunu bilipte
bir an önce büyümeye bakan yaban buðdayý gibi
ne bileyim
belki de bundandý
kiraz çiçeklerinin yorgun bir ses gibi daðýlmasý
muhayyer mihenklere düþen ömrü sevdamýzda
lacivert güfteler, turfanda ezgiler
soðan sarýmsak kokusu olurdu çýkýnýmýzda
gittikçe kalabalýklaþan delikanlýlýðýmýzda
dönerdik yüzümüzü þafaða
ulaþmak isterken yýldýzlara
aðlardýkta
aðladýkça da anlardýk ki o yýldýzlar da aðlarmýþ
akmaya baþladýktan sonra…

kenan can yoldaþlar
Sosyal Medyada Paylaşın: