"mart'aval"

Gözden düþersin,
gönülden biletin kesilir, gidersin
her þey birbirine benzer
son vermek gerekir
acýlara çýkýþ verilir
benzersizdir her son
nasýl söylenir pardon
içine çekip
gözlerinde buðu belirince,
ayný noktanýn karanlýðý
son bir iyiliðin reveransýna tav
ruhunun ateþi olduðunda lav
sen gidersin, her þey gider
gitmelidir kalmasý gerekenler

Ruh, mart’aval bir soluþ yolcusu
bilmediðim yerden yaþadýðým
ölüm kokladýðým günler dilememiþtim
mutsuz bir tren gibiyim
gölgem takip ederken beni
ýslýðýmda aðlýyorum geceleri

Hüküm verildiðinde,
gözlerimi kapayýp
baþladýðým yere geri dönüyorum
hangi acýdan çýkarabilirim yarýný?
hangi dünden geriye umut kaldý?

Aklýmdan çýkaramýyorum ihtimalleri,
düþtüðüm kaçýncý kat, kaçýncý ölüm
ömrümüzde bitmiyor bu kaybediþ

bir iyilik diliyorum senden
son bir iyilik hâlâ yaþýyor
ve inanabiliyorken Allah’a
kapat sayfayý, görmeyeyim
üç kuruþluk edebiyat proletaryasý
polisiye kitaplar gibi yüzünü

alfabeden bir harf düþse ne yazar,
olmadýðýn kadar varým.
Sosyal Medyada Paylaşın: