Hep uclarýna yýldýz takýlý kirpiklerin gelir aklýma
bir de külü eþeleyen rüzgarýn þarkýsý
gamzelerine saklandýðým da ürperen
senin beyaz ellerindeki gölge zambaklarýn
ve hiç uslanmayan kýrmýzý asi
dudaklarýndaki apansýz ilhaklarýn
Nedenini bilmediðim bir þiir gibisin
F sentez yapmayan botanik
gözlerine takýlan bulutlar
sonsuz bir uçurum düþ’mesi
adýný yazsam intihar
Zamanýn öldüremediði
ilk þeysin sen
Uzak çok uzak bir þerh’sin
itirazsýn tüm ezberlere
okunmuþ bir avuç içi gibisin
herhangi bir kalbi öldürmeye..
Senin bir gülümsemen vardý
ardýndan koþan kuþatýlmýþ bir þehrin rüzgarý
yürüdüðünde ýhlamur aðacý gibi dal budak
peþinde aðlayan kuþ kolonisi vardý
Bana iki kelime sakla kendinden
öldükten sonra açýlacak bir kitap gibi
anlamýný getireyim sana
aðlamaný bir ýhlamur aðacý gibi
Bitimi yoktur varoluþlarýn
gününü tamamlayan her kelebek -
bir kanat bulur kendine
dünyadaki tüm çiçeklere benzesen de
Krizantem olsun adýn bundan böyle
Bir anýn sonsuzluðunda
her mevsim hatýrla
tek ölümsüz yanýsýn
zaman aþýmýna uðramamýþ bir aþkýn..
CÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.