Yüzüm, boyasý rutubetten kalkmýþ bir duvar adeta, Neydi bu içimdeki fýr dönen huzursuzluk, Gözlerimin yorgunluðu, Gülmelerim, hikayeler, tevazular sahtekârlýk, Bir cebimden bir cebime soygunculuk, Bugün de mi bir þehrin tüm yalnýzlýðý koynumda uyuyacak, Bugün de mi bir zehri baþka bir zehir unutturacak, Kurusun, dökülsün, ufalansýn huyum! Sevgim de yoksunluðum gibi; Tiksindiðim gibi, Bulanýk, solgun, daracýk havasýz bir kuyu, Ama ben buyum, Parmakla gösterilen bir ucube, Yüzüne tükürülen bir soytarý, Ýyi olmaya çalýþmak niye bu kadar aykýrý, Derimin altýnda çetrefilli çeliþkiler, Hep bir kýyým, Defterlerim bir ameliyat masasý, Bir cinayet mahalli, Þiirlerim bir soykýrým, Daha ne kadar dibi göreceðim, Daha ne kadar büyüyecek bu uçurum, Kuduz bir köpek, cüzzamlý biri, Ne kadar acizlik kokuyorsa, O kadar çaresiz bir durum, Ölümün habercisine o kadar mecburum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.