Suskunluðun ve acýnýn doðduðu mahzenler, Bin adým da atsam, Yerimde de saysam her yer mahpustu, Yalnýzlýðýmý aldatan adamý arýyorum; Elimde bir fener, zihnimde! Orasý da terkedilmiþ bir þehir, Týpký kalbimdeki evlerin hatýralarýyla kalmasý gibi bir baþlarýna, Týpký tazeliðini koruyan gözyaþlarýnýn, Kaldýrýmlardaki gölgeleri gibi, Gri pencerelerde asýlý kalmýþ bakýþlar hâlâ birilerini bekliyor, Esintiler, eski sohbetleri taþýyor baþka bir boþluða, Sevgisizliðim virane her yeri iþgal ediyor Ve kimsesizlik ganimeti oluyor, Geceleri, kapkaranlýk silüetini býrakýyor yamacýma, Yalnýzlýðýmý aldatan adam cinnetim oluyor, Kuruntular, beklentiler, kuklacýlýk illetim oluyor, Ve bu kupkuru üzüntüler, Her bir köþeye sinmiþ hayaletim oluyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.