Aklımda kalan.

Gün gün geliþi güzel ve sýradan derken,
öyle büyüyorki içinde kalýp çýkamadýðýmýz mazi.
Orada kalýyor bir daha olmayacak;
ben-sen-öteki ve ’içimiz’.
Ýçimizdekiler...
.../öylece kalmýyor olmayan,
olmayýnca ham kalýyor,
bu yüzden bozuluyor katýlan../
Büyürken ; ilk yaþým son yaþým,
arada kalan EN ’büyükler’, büyüdükçe aðýrlaþtý... Birikmiþ; yüküm aðýr, korkuyorum haramiden...
’Ýsyan’ desem ’sesimde sus’ ve cürmüm kadarým.. Her gün söner, sonra yeniden yakarým beni,
yenik düþerim. Öteki galip; umurunda mý, olmamalýda, ZATEN elinde kibrit.
Hülya tualdi çizdim hayalime resim :
- güneþden; günden biraz, biraz geceden, karanlýktan; sonra çiçekten- böcekten, kýrmýzýdan yeþilden-siyahtan, beyazdan..
Bildiðimiz her þeyden aldým az, az.
Baktýmki; sen..!
Aklýmda tuttukça tutulduðum; tutunduðum, býrakýnca korktuðum EN sevdiðim..
Eminliðim ve tüm zannetmelerim..
Býrakýnca ya da býrakýlýnca ’bize’ yüklediðim ,
yüklendiðim tüm anlamlar..
Siyahtan çokca, uzaktan bolca ve ’yalnýzca’ kalan...
Can dedi dilim; çam anladý kulaðýn ve çam devrildi..
Maziydi devrilen..
Ayný gitmedi rutin; bozuldu ahenk..
Sorular zülfikar, cevaplar urgan..
Yok’ta kayboldu gözümdeki nur, dizimdeki fer.. Sevda idi adý, ayrýlýða düþtü.
Yandý ya ateþ, bir hükmü var mý cürmün..
Yangýn var ya, karýncaya su, piþmek bize düþtü evel allah ...
Sol avucumda bir gül, sað avucumda kül..
Elhamdülillah....
Sosyal Medyada Paylaşın: