KÖYÜN DELİSİYDİ YAZDIĞIM ŞİİR

KÖYÜN DELÝSÝYDÝ YAZDIÐIM ÞÝÝR

Dalgalarý uykuda yakalamak için erken kalkardým
Neyse ki yalancý çýkmazdý papatya falý
Solmuþ çiçeklerin naylon vazosunda
Yok, edilmiþ bir yaþamýn selintisiydi
Kaçacak yeri kalmamýþken
Suyun aynasýnda dallarýna bakan aðaçlarýn
Ve
Ucuz deðilken keþfi
Seni anladým der gibi bakmanýn
Tandýr ekmeðinin buramýnda
Ellerim yasak neþriyatlarý saklamak için yorulurdu
Herkes defterinin arasýnda gül kuruturdu
Ben ise soðan kabuðu

Yarýnýn
Günleri sayýlý korkularýný iterken kör bir kuyunun dibine
Okuduðum tüm þeylerin sonu hepimiz insanýz diye biterdi
Oysa ben çamaþýr yerine ýslak bir bulutu da asmýyordum
Mandalsýz, naylon bir balkon ipine

Dahasý
Düþlerimi gözyaþlarýmda da aramazdým
Çünkü kayýyorlardý soluk almadan
Topraðýndan köküyle sökülen
Dalýndan kesilen bir gül gibi

Þimdi artýk dokunmuþ bir kilim gibi
Salarým gecenin bir yarýsýný
Bir kan pýhtýsýnda, insaný,
Yarýný yazanlarýn
Utanýlmayan anýlarýnda
Bir gece tanýðý olmalýydý
Sevdayý yürekte yeþerten razýlýðým
El iþi oyalý mendil gibi günebakanýn
Ayçiçeðinin
Ayrýntýsýný öðrenirken büyümeye dair
Kurtlanmýþ yarayý, çatlayan kozayý iþaret ederdi
Yerinde, göðünde mavisine taraf dadanmýþlýðým
Sonra
Dokuz köyden kovulan
Köyün delisiydi yazdýðým þiir


Kenan can yoldaþlar

Sosyal Medyada Paylaşın: