sana söyleyeceðim
çok þey yok aslýnda
herkes b/aþka tükenir Marya
düþe kalka yürüdüðü
ömür yolculuðunda
týrnaklarýmý kemiriyorum günlerdir
ýskalýyor gece
teðet geçiyor gözlerimi
çok uzaðýmdasýn oysa Marya
deli bir kýsraksýn
durmadan koþuyorsun
kalbimin uçsuz bucaksýz yaylalarýnda
soluk soluða Marya
-kapatýyorsun yaralarýný,yaldýzlý kahkahalarla-
cenkler
kayboluþlar
gelgitler
tükeniþler
ölümler
seviþler
çýkýþlar
iniþler
(saklý)
hareli gözlerinin ardýnda Marya
anne oluyorsun hüzün çiçeklerine
merhamet kokuyorsun
sabahýn nazlý seherlerinde
bir sefere çýkmýþsýn da
ulaþamýyorsun istasyona
-bilmiyorsun ki durak kaf daðýnýn ardýnda-
dudaklarýnda açýyor
kan kýrmýzý güller
gözlerin suluyor
susuzluktan çatlamýþ yediverenleri
soyuyorsun geceden kederi
siyah simsiyah kelebekler
saçlarýndan iniyor omuzlarýna Marya
geçtim tenini
ulaþmak tinine
dikenli tellere yalýn ayak basmak
koþmak cam kýrýklarýyla dolu
patika bir yolda
ah Marya
ben öyle usul usul ölürken kovuðumda
deðmeyecektin böyle solu(ðu)ma
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.