Kirpiklerin taþýyamýyor artýk, Akýt pusu gözlerindeki, Aralanýyor yine, yeni hayat perdesi... Bu kafayla ne þehirler yaktýk, Her göçle daha da köþeye sýkýþtýk belki..
Kaygan yollarda geçecek ömürden mütebaki, Oyunlar arasýnda sendeleyecek. Geride býrakýlanlar için nedenler afaki, Ýlla ki akla konulan yaþanacak, Her cüret maðlubiyete varýyor ne var ki.
Her gün yeni bir fýrtýnayla gürlüyor denizim. Engel olamam ama alýþtým da diyemem, Azaba itiyorlar avuntu amiralimi, Güçlü bir kral gibi görünemem... Zaten ben hiç tahta çýkmadým ki...
Þimdi bana kim olgunluktan bahsedebilir? Kimin beyliði yücelmiþ vakurluktan? Ruhu körelmeye meylettirir insicam, Biliyorum gitmezsin hiç yanýmdan, Ömrümü uzatýr nefesindeki nizam...
Bir kez daha, Akýt pusu gözlerindeki... Hiçbir mekanda tutmasa da dikiþimiz, Seninle baþlýyor yine, yeni hayat sahnesi... Ya talihsizlikti ya acemiliðimiz, Yine de aþkýmýz uyuttu geceleri bizi... Sosyal Medyada Paylaşın:
atlantis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.