Otuzuma

Ben küçükken durmazdým yerimde
Aðaçlarý merdiven gibi týrmanýr
Ýnmezdim duvar tepelerinden
Elimi keserdi sazlýktaki sazlar
Elim kesilmiþ kolum kanamýþ
Kim bakar oraya
Uçurtma olacak en sonunda

Yýlanla boðuþmuþluðum bile var
Topumuz kaçmýþtý yuvasýna
Ne kadar doðru yanlýþ bilmem
Öyle kalmýþ hatrýmda

Hele bir de yaramazlýðým vardý
Yenilir yutulur cinsden de deðil
Nasýl bir sabýr varsa anamda
Bir þekilde katlandý bana
Hem de böylesine bir baþ belasýna

Çok yýllar geçti kaç mevsim sayamadým
Tarancý’nýn yolun yarýsý dediði yaþa
Beþ turu var dünyanýn tamý tamýna
Vakit geldi ve geçiyor
Hatýralarýn üstü toz kaplý
Bir sisle kapanmýþ sanki etrafý
Eskidiði her halinden belli
Hatýrlamasý bir hayli güç artýk

Çok uzattým lafý ucu bucaðý kaçtý
Çocukluðumdan bahsedecek kadar
Yaþlandým sanýrým artýk

Sosyal Medyada Paylaşın: