Üzüm yarası

Mil yeþili kelimelerin dili alâ çýðlýk
Sesini tonlar kuytu niceliðiyle mevsime
Derin,çok derin sýrrýn sarmaþýðýyla düðümlüyorum ruhumu
Ve örtüyorum geceyi sayýklayan
kýsýk ýþýklý odayý üzerime
Bazý sözler ki karanlýðý emer
Ateþ ve kum tadýnda demlenir zaman/
Zaman sessizce uzanýr yola
Kanayan ýslýklarýmýz
Düþlerimiz kadar çocuk
uyumayan..

-seviþmek ayýp deðildi
Saklarken yüzümüzü ýssýz aðaçlar-





Içimde kavil sessizliðin sarhoþ heceleri
Üzüm yarasý ki,kabuðunda aþk kokusu
Yüzüme çýnlayan sabah
Öyle tane tane
Öyle pürüzsüz


Berk adýmlarla daðlarý yýrta yýrta yürüyorum
Zaman kýrýlýyor esnetmekten masallarý
Siyah atlar alnýmýn perçeminde silkeliyor kanatlarýný
Gözlerimin deniz diriliðine duraksayýp
Içinde durulanýyorum aldýrmadan apak
saçlarýma..



Üflesin kulaðýma gizini çöl ve duvar
Deðiþsin çiçeklerin rengi kývamýnca
Iki bedenin dans etmesi misali
Akþam dudaklarýna taþýyorum baþaklarý
Çoðalýyorum...
Bakýþlarýmda doðuyor olgun gölgelikler



Ahh..
Gökyüzünün hamaðýndan çýkarýp ellerimi
Çek gözlerimi yankýlara
Ki
Ben oralarda bazý bazý
Üzerini örtüyorum çocukluðumun
Iyileþiyor yara

...

Sosyal Medyada Paylaşın: