Cem olmuþ bin bir çile sanki bende birleþmiþ
Efkârýn boranýnda savurur da savurur
Gama müptela ruhum nazarýnda bir leþmiþ
Çöktükçe yüreðime kavurur da kavurur
Nasip deðilmiþ binmek murat denilen ata
Gömlek deðil ki gönül insan çýkarýp ata
Yüreðimin yükünü gördün Kadir-i Rahim
Ýçinin þer putuna balta vursun Ýbrahim
Hükmü hicrana banýp kýrýldý kara kalem
Mutluluk denen makam gerçek ötesi düþtü
Talan oldu sarayým içten yýkýldý kalem
Þehrinin enkazýnda bana yaþamak düþtü
visalin avuçlarý pervaneyken bu hâra
Nâr-ý þerbeti içip sine döndü buhara
Yürek yine Kerbela inliyor bir damla su
Sanki üstümden geçmiþ Ebrehe’nin ordusu
Tebessümü terk ettim gözüm yok sarayýnda
Mecnun görse hâlimi hâline þükrederdi
Baþým beladan çýkmaz her gün Sefer ayýnda
Kerem’in külü ne ki gel de bende gör derdi
Saplanmýþ derunuma aðulu bir düþünce
Aklým baþýmdan gider yâdýma yâr düþünce
Ne yok sayýp kin güttüm ne aþký inkâr ettim
Dýþý ahsen-i takvim içi çürümüþ ettim
Gönül naz makamýnda ne söylesen susarým
Bu esrarýn hukuku kana bular kelamý
Sabra sevk eder hayâ artýk sende sus! Ar’ým
benim bende vuslatým bir Azrail selamý
Doðma benim tanýmdan sakýn ola acýma
Karanlýðýn merhemi çare olsun acýma
Istýrap hayatýmýn vazgeçilmez akdidir
Yoruldum yaþamaktan belki ölüm vaktidir
Kurtulmak mümkün olsa bu onulmaz yaradan
Her þeyi feda edip kaçardým tüm gücümle
Beni anlayanýmsýn yeri göðü Yaradan
içimdeki ahvali tarif edemez cümle
Ýþte baþým uzattým Ýsmail’im önünde
Aþkýn kurbaný diye kaným aksýn yönünde
Bir hayalin perdesi varsýn sýratým olsun
Seninde son gördüðün benim suretim olsun.