CİĞER ACISI

Kara koyun gibi meler dururum,
Kaybettim kuzumu gören var m’ola.!
Elimi koynuma baðlar dururum,
Yürek yarasýný saran var m’ola.!

Nice daðlar aþtým, ovalar gezdim
Eledim topraðý, sularý süzdüm
Türküler söyledim, aðýtlar dizdim
Hasret zincirini kýran var m’ola.!

Yaralarým göz göz, hem pare pare,
Tabipler derdime bulamaz çare,
Canparemi koydum ben kara yere;
Yarýp topraklarý giren var m’ola.!

Yüreðimden çeke çeke söktüðüm,
Topraklara büyür diye diktiðim,
Gözlerimden can sularý döktüðüm;
Cennet bahçesinde deren var m’ola.!

Anneni koyup da gittin, ooy kuzum!
Günbegün artýyor dinmiyor sýzým,
Kýþa döndü gel gör, baharým, yazým;
Dünyada huzura eren var m’ola.!

Ak olmaz yazýlan kara yazýlar,
Ayrýlýr anadan körpe kuzular,
Evlât acýsýndan daha zor ne var;
Ötelerden gelen tren var m’ola.;

Cennet kuþum,meleðim,günahsýzým,
Geleceðim, bekle beni can kuzum,
Sen gittin gideli, hep huzursuzum;
Ateþte yanmayan Kerem var m’ola.!

Cennetine lâyýk görmüþ Yaradan,
Günler, aylar, yýllar geçti aradan,
Kan akýyor taze kalan yaradan;
Þu gönlümden âlâ viran var m’ola.!

Çok ciðerler yandý evlât nârýna,
Çare bulunmadý ahuzarýna,
Bundan gayrý hayat, boþ zararýna
Ben gibi baðrýna vuran var m’ola.!

Nûriye Akyol


Sosyal Medyada Paylaşın: