Şubat Deprem ve Bir Resme Ağıt-3

Þubat Deprem ve Bir Resme Aðýt-3

Zaman zaman içinde
Zaman kara kýþ içinde
Zaman soðuklarda Þubat
Þubat kara kýþta çýrýlçýplak…

Donmuþ bir mevsimin orta yerinde
Kar kaplamýþ yüzünü yeryüzünün
Kýþ uzanmýþ çýrýlçýplak topraða
Þubat ile üþüyor topraðýn bedeni, teninde soðuk ýsýrýðý…

Çocuklarýn -yüzüne kar yaðan mutlu kýþ masallarýyla- uyuduðu
Henüz Þubatýn altýsý, 04:17’de duruyor saatler
Ölüm þiddetinde fay krizi geçiriyor yeryüzü, iki deprem vuruyor gövdesine
Damarlarý kopuyor topraðýn
Karanlýk, zifiri bir leke gibi bulaþýyor yüzüne yeryüzünün…

Ölü doðan bir sabaha uyanýyor dünya
Biçare yýkýlan duvarlarýn çýðlýðý içinde -ölüm-
Ürkünç nidasýyla sarsýyor kadim þehirleri
Karanlýk, körlüðünü mil çekiyor dünyanýn gözlerine
Yenidoðan kar, sesler ile karýþýp donuyor, kanayarak dökülüyor pul pul Þubat’ýn yüzüne…

Çöküyor üstümüze, kat kat ‘modern maðaralar!?’
Yýkýlýyor, kab’re dönüyor her biri kimimize
Çöküyor sýcak yuvalar
Çöküyor evvel güzel zamanlar
Çöküyor mutlu kýþ masallarý
Gö çü yor gözlerden uykular, uykulardan ninniler…

Ecel, elleriyle kapayarak yüzünü, saklýyor kendini
Ýstemsiz ayrýlýklar sahnesi oluyor hayat
Ruhlar yükseliyor isli gökyüzüne
Nice güzellikler veriliyor topraða

Þubat, devriliyor eksik ömrüne, bir gün daha düþ(öl)üyor hüzünlü takvimlerden
ölüme veriyor bedensiz ruhunu...

Toprak, avuç avuç kapatýyor Þubat’ýn gözlerini, örtüyor üþü(öl)müþ bedenini, gömüyor kendine
Sonsuz bir uzaða göçüyor gidenler
Uðurlanýyor geçmiþ zamanlar, hiç gelmeyecek zamanlara…

...
Üþüyor ocaklar, Þubat, þehirler, üþüyor yeryüzü
Ben üþüyorum
Hiç bitmeyecek -hep sürecek- Þubat soðuðu…

Yeryüzü boþlukta asýlý, hüzünlere dönüyor –yine-
Takvimler, Þubat’ý basýyor baðrýna, 12’de 1 sarýyor kendine
Gün küçük ve aðýr adýmlarla üzgün üzgün yürüyor zamanda
Geniþ zamanlara evriliyor acýlar
Ve
Dünya, baþýný ellerinin arasýna alýp üzgün üzgün dönüp duruyor acýsýna…

...
Tanrým
Þubat üþümüþ, yüzüme çarpýyor!

Tanrým
Üþüyorum
Yaz topraðý ile sar (ýsýt) beni…


Þubat 2023

ba
Sosyal Medyada Paylaşın: