UMUDU KAHKAHALARLA GÖMDÜM...

Zehir kustum gözlerimde,
Bir hayale yetmez iken muradým,
Bin kabusa uyandýrdým kendimi..
Elleriyle karanlýða uzanan bir çocuk gibi,
Sarýp sarmaladým yasak olan ne varsa...
Baþkalaþmýþ bakýþlar arasýndan geçerken yalýn ayak,
Aydýnlýða sundular beni...
Ýstemem dedim sessiz lisanla.
Ýstemem..!
Iþýðýn canýmý yakmasýndan usandým.
Usandýn Güneþ’i her gün kutsamaktan...
Ýçimdeki son maviliði de kurban edip,
Sessizlik lisanýnda griye söz veriþim geldi aklýma..
Kap kara kesilirken gönlüm,
Umudu kahkahalarla gömdüm...
Söylediðim tüm sözlerin altýna koyu çizgiler koyarken,
Andýðým,hatýrladýðým deðildi artýk...
Kaskatý sözlerle beraber ayakladým gönül hanemi...
Sevme! Dedim...
Bak sevdiklerin ne hâle getirdi bizi...(YEP)🇹🇷
Sosyal Medyada Paylaşın: