Köpeklerin günlüğü

Þehri karanlýk bastýðýnda ucu ucuna
bir yerlere yetiþmenin içime dolan hüznüyle
topal bir karýncanýn en uzak mesafesi dediðim telaþ
tam da bir zafere dönüþürdü olabilseydi kavuþmak
oysa iki kýyý arasýnda sýkýþan göðsümün
alýp da veremediði verip de alamadýðý hülasa
sinsi bir nefes gibi duruyorsun boðazýmda
kaç gün geçti üstünden kaç mevsim sensizlik içinde
kaç kelime küfre döndü dilimde bilemiyorum

sabah ezanlarý boþ sokaklarda yaðmur kuþuyum
rüzgarýyla meþhur þehirde gavur ayazýna düþkünüm
Nergis mevsimi ölünmez diyorsun gel gör ki inanan kim
olsa olsa bu bir girizgah sonuna yaklaþsa da
her yol biliyorsun yürümekle bir eve çýkmaz
kendini kendine sararak kandýrýyorsun böyle de olmaz
üþümekten kurtulamazsýn ince ince düþünmekten de
kaldýrýmlar düþenleri kaldýrmaz kimse görmez kimseyi
sýrf bu yüzden perdeli ev kalmadý bu þehirde

kalmadý kimsenin kimseden farký
bahtýný yapanlarla tahtýný yapamayanlarýn
dillerine dolanýp duran kader masalý
nereden içersen iç bu su acý ekmek kuru
düþler umutsuzlukla dolu hayaller tepetaklak
dara düþenlerimize artýk sýðýnak da deðil uyku
bozuldu saatimiz zamanýmýz yoruldu tik taklardan
bir hayat ki kime güveneceðimizi bilemez olduk
kim alacak intikamýný eksik aþklarýmýzdan

bütün bahanelerini bir kenara býrakarak
yaþamaktan yana ne varsa sarfý nazar ettiðimi bil
kendi gök kubbemin altýnda küskün bir bulut
içinde üzgün bir martý denize düþmüþ bir yýlan ile
kargalarý kovalayan kedilerin balýk bulma sevinciyle gel
gel ki gece yazýlmýþ günlüklerimin gündüz neþesi
kalemimin kelamýmdan özrü dilimin kalbimde katibi ol
bir baþýna ömrünü tüketen köpeklerin baþlarýný okþayýp
hýzlý adýmlarla geçip gidenlerden olma emi


Sosyal Medyada Paylaşın: