Çoban çökerten

Sonra saklanýyorum gecenin ardýna
þiirler besliyorum Yüreðimde
bebeðini kaybetmiþ bir anne gibi
sokak sokak arýyorum seni
bu þehir anlamýyor halden bildim
gecesi ayrý günü ayrý muamma
bu þehir dilsiz bu þehir lugatsýz
kalbimde kalan son kalemi de
kýrýp yollarýna fýrlattým

patikada bir çiçek sanýyordum ki
adýný uzun zamandýr bilmediðim
kopmuþ bir inci kolye misali daðýldým
dara düþtüm daldan düþtüm sonra
dalga geçtim kendimle bir süre daha
eski sonbaharlar geldi aklýma
ýhlamur ve at kestanesi aðaçlarýyla dolu
o yollardan çýktým sokaða yokluðunla
þurasý bestekar burasý Sakarya

ardý ardýna geliyor hatýralar
gülerken diþleri gözüken insanlarý seviyorum
alay edenler müstesna tabiidir ki
ömrüm kusmuktan þehirler atlasý þu sýralar
hiç bir hesap kalmadý ki ödememiþ olayým
dostu dosta vurdurmadým hiç yeminle
bütün sýrlarý içimdedir sevmediklerimin bile
benden kaypak bir intihar çýkmaz
yalancý bir dindar yahut hovarda ihtiyar

benden sensizlik çýkmaz sevdiðim
aramýzda kýtalar olsa da bu böyledir rüzgar
gönlümün þehreminidir küçük ellerin
doðduðun günden beri müptelasýyým gözlerinin
aþký sende tanýdým kavgasýný ekmeðin
yokluðunda umutsuzluðunu varlýðýnda sevdayý
her þeyinin içinde var olmuþ hiç bir þeyin olsam da
her hakikatin içinde beraber kurduðumuz hayal
mutluluðun mutluluðumdur sevdiðim orda kal



Sosyal Medyada Paylaşın: