PİŞEN YURDUM BİŞEK

Bin iki yüz yetmiþlerin zamaný,
Çevresinde gitmiþlerdi ileri,
Osmanlýnýn ilk kurulduðu aný,
Ören Mevkisinde Ören Beyleri.

Aþiretten ve alevi soyundan,
Geliþleri dahi Maraþ Boyundan,
Hep içmiþler Kazmalýnýn suyundan,
Ören Mevkisinde Ören Beyleri.

Çanak, çömlek, testi çoktan yapmýþlar,
Demir ustalýðýný hemen kapmýþlar,
Orak, çekiç, týrpan, kýlýç yapmýþlar
Ören Mevkisinde Ören Beyleri.

Kalýnca duvarlý yapýlardalar,
Avlulu, çatallý kapýlardalar,
Büyük Ýstanbul’u yapýladýlar,
Ören Mevkisinde Ören Beyleri.

Cennet gibi bahçeleri, baðlarý,
Etrafýnda bir sur gibi daðlarý,
Çalýþýr genç, yaþlýsý, aðalarý,
Ören Mevkisinde Ören Beyleri.

Sonra geldi Kaplan Beyi yakýna,
Komþu oldu Ýstanbul’un halkýna,
Dedi Kaplan Bey: ‘komþudan sakýna’,
Kaplam Mevkisinde Kaplan Beyleri.

Kaplan Beyler Hanefi’ye uymuþ,
Ýki bey birbirine saygý duymuþ,
Kaplan Bey de Küçük Ýstanbul koymuþ,
Kaplan Mevkisinde Kaplan Beyleri.

Gördüler ki Ören halký çok çaðdaþ,
Karar verip oldular dost, arkadaþ,
Uzun yaþadýlar sanki bir kardaþ,
Kaplan Mevkisinde Kaplan Beyleri.

Günlük güneþlikti bütün günleri,
Kýz alýp verme gibi, düðünleri,
Aynýydý bunun dýþýnda dünleri,
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Gökyüzü karabulut oldu birden,
Sanki bitti kara kediler yerden,
Beklenmedik eserlerdi beþerden,
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Âþýklar el ele verip kaçmýþlar,
Ýki köyün arasýný açmýþlar,
Kinlerini ortalýða saçmýþlar,
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Ekin yakma, aðaç kesmeler baþlar,
Kaçýrýlýr daðlardan büyük baþlar,
Her iki beyler de cinayet iþler,
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Dostken büyük düþman oluverdiler,
Sanki þeytanlarý salýverdiler,
Yýkýp yakmaya da dalýverdiler.
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Kalanlar terk etti yurdu yuvayý,
Kazanan iblisti büyük davayý,
Yangýn bile kuþatmýþtý havayý.
Ýki Ýstanbul’un halký beyleri.

Bekir baba seksenlerin içinde,
Tek baþýna kaldý orman içinde,
Yeniden ev kurdu yangýn içinde,
Yurdum yanmýþ piþmiþ, ben de piþerim.

Yanýna gelenler sordular hali,
Anlattý hep Bekir baba ahvali,
Bir iki derken de oldu ahali,
Baba senin ile biz de piþelim.

Hem aralarýnda hem soranlara,
Müsaade isteyip de duranlara,
Bekir baba deyip ev kuranlara,
Benim gibi piþen yerdir buralar.

Acý tatlý yýllar asýrlar geçti,
Asýrlar içinde çok sýrlar geçti,
Sýrlarla birlikte hasarlar geçti,
Eþrefi’de piþti þükür Biþek’te.

EKREM GÜRER (YOZGAT 1999)

Sosyal Medyada Paylaşın: