Temkinli olmaktan yorulup bir köþeye çekildin Seyre koyulup insaný ateþi çalanlara baktýn Prometheus gibi Tanrý’ya kafa tutanlarý ve ateþi ondan çalanlarý seyrettin
Gülünç durumlarda aðlayýp güldün gözyaþý dökmen gereken yerde þaþtýn þirazesi ruhunun melankoliye kaydý ve sen yanlýþ zamanlarda gülüp aðladýn
Onlarýn Tanrýsý vardý senin ise Allah’ýn Bütün önlemler iþlevsiz kalýrdý O’nun katýnda Her þeyin bir anlamý bir yönü vardý zamaný ve zemini vardý gülmelerin ve aðlamalarýn
Hayat nedir, insan nedir, sorarken sen gecelerde Kalýn düþünenler senin fikrini incecik bulurlardý Belki bir haset rüzgârý esip sendeki ateþi söndürür Onlar Prometheus’tan alýrlar ateþlerini, fakat sen Allah’tan alýrdýn...
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.