Telaş

Iþýklarý söndü bulutlarýn
Ay küsünce.
Karalar düþtü aklara,
Yarýnlarý meçhuller örtünce.

Bir kalbin içinde boþluk,
Ýçinde kayýp umutlarým
Söz verilmiþ zamanlarýn,
En yüksek sesli kederiyim.

Sanki bir sessizlik hükmediyor,
Ýçimdeki deli fýrtýnalara.
Sustuðu kadar söylüyor bir þeyler,
Dudaklarým cahil insanlara.

Hoþ bir sada býrakmaksa gaye,
Konuþmak mecburi susmak yasaklý.
Ama konuþmanýn kaderi
kollamaktýr doðru anlarý.

Bana bir beyaz sayfa gerek,
Üzerine dualarýmý yazmalýyým.
Sonra katlayýp onu
Gökyüzüne salmalýyým...

Bilmiyorum ki ne oluyor?
Yarýn kim uyanýp kim ölüyor?
Habersizse bunca ölüler ve diriler,
Kalbim neden boþuna telaþlanýyor?..



Sosyal Medyada Paylaşın: