bir cumartesi meselesi.

hazýrda duygusu olmayan bir pencere kenarý oluyorum
yeni alýþacaðým bir gün
hatta
bugün üçüncü gün.
aðzýmda portakal balýnýn yoðun tadý
kýzarmýþ ekmek kokuyorum elimde olmadan.
masanýn üzerine koyuyorum toy bir çiçeði
açacaðý günü deðil de güleceði günü bekliyor gibi.
aklýma ne geldiyse yaþýyorum
krem rengi bir fincan
istemeden de olsa
yumuþatýyor kalbimi.
yüzümde yüzünün çizgileri
yalýn ve sýcak
bir hikâyenin baþlangýcý gibi
buruk bir kahvaltý insanýyým
yalnýzlýðý iþlek.
kafamýn içinde gizlenen renkler
elmas gibi parlýyor
o kadar geliþine düþünüyorum ki
dudaðýmýn kenarýna bir kayýk yanaþýyor
ayný pencerenin kenarýnda
ayný hazýrlýksýz bir hisle
müzmin bir göl oluyorum
kendimde dolaþýrken
gördüðüm þey yaralýyor beni
özgün bir þekilde gülümsüyorum
sakin bir kahve çekirdeði gibi.
yukarýda yaþananlarý sol omzuma sevdirmeye çalýþýrken
oluyor ne olduysa
sýrtýmdaki ince aðrýya
yalnýz bir cümle kuruyorum
bir öðle vakti
her baktýðým yer cumartesi
yorgun bir beyza oluyorum
isteyerek
öyle yalnýz
öyle vasýfsýz

kendimi kaybediyorum

sonra
kocaman
bir ayna
elimle seviyorum üçüncü günü


.










Sosyal Medyada Paylaşın: