ELLER HİÇ BİLMEZ...
ELLER HÝÇ BÝLMEZ...
Kara gün dostlarý,olan pek olmaz,
Garibim hülyaya, doyunca dalmaz,
Koysan dolu almaz,boþ ise dolmaz,
Ben beni bilmezken,eller hiç bilmez...
Derviþin fikri ne zikri de oymuþ,
Adamda adamlýk,asalet,soymuþ,
Varlý bol kepçeyle,fukara doymuþ,
Ben beni bilmezim,eller hiç bilmez...
Farký yok insanýn,diðer canlardan,
Fayda gürür fani,tüm imkânlardan,
Kimi oynar durur,han hamamlardan,
Ben beni bilmezken, eller hiç bilmez...
Dert,çile girmeye,bedene cana,
Bunca zillet için,geldik bu hana,
Bir nebze sýhattýr,deðmiþ cihana,
Ben beni bilmezim,eller hiç bilmez...
Þeyhim;Derki asla dokuma güle,
Dikenmiþ bülbüle,dert,gamla çile,
Dört kolla sarma sen, dünya nafile,
Ben beni bilmezken,eller hiç bilmez...
--------------------------------------------------
Elbet vardýr bizim de bir sözümüz
Dýþýmýz vitrin , sukuttadýr özümüz
Hülya lar alemi gönüllere ilhamdir
O alemde kendine ulaþan ( hülyada )
Bir onurlu insandýr ./....Hülya DEMÝRBAÞ Hanfendiye çok teþekkür ederim...
Nurettin GÜLBEY
Saat: 22:03
21.01.2024
YALOVA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.