Ýnsanlarýn masum yüzleri, Hiroþima’nýn kara sabahýnda can mý buldu? Yýkýmýn gölgesinde kaç çocuk gülümsedi size?
Sabahýn o saati, gökyüzü böyle kararýr mý? Aðustos bile olsa, insan böyle yanar mý? Bombalarýn ölüm dansýný izlerken, Bir þehir böyle çýrpýnýr mý? Gülümseyebilir mi insanlar?
Bir aðustos gününde Hiroþima, Ölümün soðuk nefesiyle böyle uyandý sabaha.
Ama siz görmediniz deðil mi ? Çünkü her þeyi bulutlar gizlemiþti. Yanan çocuklarý , kavrulan insanlarý görmediniz bu yüzden. Umursamadýnýz deðil mi? O devasa bulutun içinde yaþananlarý. Ne o an ölenleri, ne de sonradan ölecekleri , Umursamadýnýz, o insanlarýn nasýl da küle döndüklerini. Duymadýnýz deðil mi? O muazzam gürültü bastýrdý çünkü tüm sesleri. Çýðlýklarý, feryatlarý, acý dolu baðýrýþlarý duymadýnýz. Yeryüzündeki çýðlýklardan daha çoktu sizin zafer çýðlýklarýnýz, Tebrikler savaþýn efendileri, savaþý siz kazandýnýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.