Ah kadýn Ne kara bahtýn var Doðurdun, büyüttün Ölüme verdin yavrunu. Fidan boylu, Adamlýðýn ilk basamaðýnda. Aðladýn, yalnýz sen kahroldun Yalnýz sen gözyaþý ile suladýn mezar güllerini. Çalýþtýn tarlalarda Toprak terinle susuzluðunu giderdi Sert daðlar elin bereketi ile yeþerdi Güneþ seninle doðar, Seninle batardý Sýcakta, soðukta Sen direndin yaþama Ve sen hüzünlerde kazandýn kavganý.
Çamaþýra, bulaþýða iþlersin sevdaný Öyle aðýr, öyle býkmadýn Senelere inat Kahýr deposu olur yüreðin Dayanýrsýn Ah kadýn Hayat yükü sýrtlaný. Bir parçam. Bir yýlda üçyüzaltmýþbeþ günün kutlu olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Turgut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.