Dijle’nin Çocukları

-Dijle’nin yitik ve kayýp çocuklarýna-
Ey Dijle’nin esmer çocuðu,
Özgürlüðün destan yazdýðý daðlardan,
Akýp akýp giden garip çocuk.
Yüzünde bir sevda hüznü, hüzünde bahar neþesi,
Bir mutluluk rüzgârý eserdi yaylalardan
Þivan hazin kavalýndan yürekler alýr götürürdü gurbete
Dayanýlmaz olur hicret buralardan.
Hayatýn kendisiydi gülüþlerin,
Akýp giderken binlerce dereden...

Oy Dijle’nin masum çocuðu
Bir deli fýrtýnaya tutuldu ocaðýn,
Sonra ateþ oldu, köz oldu yüreðin,
Yüreðin kan aðladý.
Ve namus yükü alýp götürdü seni uzaklara
Sen giderken, ihanet kýrmýzýsý akýyordu Dijle
Sonra seni beslemiþliðine aðladý usul usul
Giderken gözyaþlarýný hatýra býraktýn köyüne.

Oy Dijle’nin yalýnayak kederli çocuðu,
Bir göç mevsiminde býraktýn sevdaný,
Oysa kentler bile yalancýydý yüzüne,
Ve savurdu seni serseri kaldýrýmlar.
Mektebin tebeþir tozlu sýralarýnda
Ellerin kalem tutmadan neler tutmadý ki.
Sýrtýnda aðýr boya sandýðý,
Umuda açýlýr yollarýn kaldýrým kenarlarýnda.
Yýkýk dökük ev, yýkýlmýþ onca umutlar
Ne yaðmur eksilirdi içerden ne de güneþ
Karanlýk kâbus, sabahlar yorgunluk kokardý.

Oy Dijle’nin çilekeþ çocuðu
Tozpembe hayatýn tozlu yollarýnda kaldýn
Bir gün olsun gülmedi yorgun yüzün

Oy Dijle’nin çocuðu,
Hani umutlarýn hani özlemlerin,
Bir öfkeye mi satýldý çocukluðun?
Yoksa kumar masasýnda mý kaybettin gülüþlerini.
Hani kurþun yarmaz bu yüreði diyordun ya
Hani acýlar seni doðurmuþtu ya
Dijle kokan bir hasret mektubu bile aðlatýr oldu seni.
Oy sevdalý çocuk!
Uçurtmalarýný rüzgâr kaptý.
Hep devasa uçurumlarda kokladýn gülü,
Hep kurak sahralarda umuda yöneldi seraplarýn.

Ve sen yüreði dinamit çocuk!
Aðlama sil gözyaþlarýný,
Yüreðine desen olan kurþunlarý sun Nur’a
Ýnan, umudun bir gün yeþereceðine
Öyle bir güne inan ki,
Yaþamak dahasý insanca yaþamak
Senin de hakkýn olsun.
Aðlama çünkü sen bin yýllýk gözyaþlarýmýzla
Suladýðýmýz Dijle’nin çocuðusun.

Sosyal Medyada Paylaşın: