Damdan düþecekti sus parmaðým tuttum...Damdaki kemancý çalacaktý yoksa...tutmasa mýydým Bellisima
Yol aðýzlarýmda adýmlar göçebe iki parmak aralýk býraktým, Daralmýþ dünyamda , El kadar bir pencere Kendi kendime konuþuyorum Arsýz otuyken güzüm yeþilinin Geliþi güzel þeyler de düþündüm az önce Gücüme gideceklerdi biliyorum kýrýklýklarým Halým altýna süpürdüm Gidemesinler diye Ýmkansýzlýklarým kaldý sadece
Neyime lazýmsa ... Yakýnýmdan bile geçemiyorum kendimin Tek boyutlu sýfýr noktam, Dik dururken dönence Ýçim zeytin koyusu Topraða su karýþtý sudan sebeplerden Dolanýp duruyorum maviyi düþününce Gidecek yeri kalmýyor þiirlerimin Buza yazýyorum iki kadeh içince Eksiðim çok Bellisima Nasýl sevilir bilemiyorum Aþk da pahalý epeyce
Sancýlandý bak Bellisima Ay doðuran gece Düþecek göbek baðý Dilek fenerleri sönünce Dýþarý atsam kendimi diyorum Uzun uzadýya Uykumu kaçýrýp gizlice Sokak lambasý olsam diyorum karanlýðýma El feneri, meþale Sabahý benim olmayan geceye Zinciri kopmuþ salýncak hikayesiyim Korkuluyum Bellisima Gün tereddüt An fütursuz Açamýyorum da içimi Daraldým iyice Hadi sen canýný yak dünün Ben recmedeyim sýram gelince
Suadiyearalýkikibinyirmiüç Demir Mutlugil Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.